Moeten alle goederen (geïmporteerd, geëxporteerd, verhandeld) traceerbaar zijn?
De traceerbaarheidsvereisten gelden onder de EUDR voor elke partij van geïmporteerde/geëxporteerde/verhandelde relevante grondstoffen en goederen.
De regelgeving vereist dat exploitanten (of handelaren die geen kleine bedrijven zijn) elke relevante grondstof terug kunnen traceren naar het stuk land waar het vandaan komt voordat ze een relevant product beschikbaar stellen op de markt of exporteren.
Hierdoor is het indienen van de due diligence-verklaring, inclusief geolocatiegegevens, een vereiste voor de import van relevante producten (douaneprocedure ‘vrijgave voor vrije circulatie’) en voor export (douaneprocedure ’export’), evenals voor transacties binnen de markt.
Hoe werkt dit voor bulk verhandelde of samengestelde producten?
Voor producten die in bulk worden verhandeld, zoals soja of palmolie, betekent dit dat de operator (of handelaren die geen kleine en middelgrote ondernemingen zijn) ervoor moet zorgen dat alle stukken land die betrokken zijn bij een zending worden geïdentificeerd, en dat de goederen op geen enkel moment tijdens het proces worden vermengd met goederen van onbekende oorsprong of uit ontboste of gedegradeerde gebieden na de afkappunt datum van 31 december 2020.
Voor samengestelde producten, zoals bijvoorbeeld houten meubels met verschillende houtcomponenten, moet de operator alle stukken grond lokaliseren waar relevante grondstoffen (zoals hout) die in het productieproces worden gebruikt, zijn geproduceerd. De componenten van de relevante grondstoffen mogen noch van onbekende oorsprong zijn, noch afkomstig zijn uit ontboste of gedegradeerde gebieden na de afkappunt datum.
